طلبه سطح 2 حوزه علمیه الزهرا (سلامالله علیها) شیراز
چکیده
دوران امام سجاد(ع) دوران بسیار سختی بود. ارزشهای دینی بهشدت دچار انحراف شده و گستاخی «بنیامیه» به حدی رسیده بود که مردم را برده خود میدانستند. اوضاع مردم در این دوره طوری بود که دو گروه فقط میتوانستند در امنیت باشند؛ گروهی که نسبت به جامعه بیتفاوت بودند و گروهی که در دربار موقعیتی داشتند که دین و شریعت خود را قربانی شکم، غریزه و موقعیت میکردند. امام سجاد(ع) در این زمان بهطور دائمی از خود مراقبه و محاسبه داشتند و اعمال خود را در برابر خدا بهطور دقیق انجام میدادند و بیشترین اخلاص ایشان در برابر خدا بود. آن حضرت همه امور اجتماعی را (خانواده، مردم و خلفا وقت) با معنویت خود بهخوبی مدیریت میکردند. هدف از نگارش این مقاله توجه به مدبر بودن امام سجاد(ع) در عصری است که اختناق شدید ازنظر اجتماعی و سیاسی در جامعه پدید آمده بود و آگاهی امام از وضع موجود در جامعه و مدیریت آن به نحو احسن است. نوع رفتار و گفتار و کردار امام سجاد(ع) و تمامی ائمه اطهار (علیهمالسلام) و مدیریت آنان بر جامعه میتواند بهترین الگو برای ما در اداره جامعه باشد.