حضرت شاه‌چراغ(ع) در آیینه‌ی اشعار (بازتاب ویژگی، شخصیت و آستان شاه‌چراغ در اشعار شعرای مقیم شیراز از سده‌ی هشتم تاعهدقاجار)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد واحد بوشهر

2 کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی و دبیر آموزش و پرورش ناحیه یک شیراز

چکیده

مرقد حضرت احمد بن موسی الکاظم شاه‌چراغ(ع) همچون نگین قلب شهر شیراز می‌درخشد. وجود با برکت این امام زاده‌ی جلیل القدر کانون توجهات بسیاری از علما، رجال حکومتی، فضلا و شعرا بوده است. پس از پیدایش مرقد حضرت شاه‌چراغ(ع) برخی از شعرای مقیم شیراز به دلیل دلبستگی و علاقه‌ی ریشه دار و تاریخی خود و اهالی این شهر به این امام زاده‌ی واجب التکریم، به مدح و منقبت آن حضرت و گنبد و بارگاه متبرکه، ذکر ماده تاریخ ساخت، آیینه کاری و تزیین اماکن آن پرداخته‌اند. در واقع با این کار ضمن بیان ارادت قلبی به آن حضرت و خاندان اهل بیت(ع) مودت و محبت خود را به آنان اعلام و ابراز داشته‌اند. این مقاله برآن است تا با بررسی دیوان اشعار تعدادی از شعرای سرآمد و نامی سده‌ی هشتم تا عهد قاجاری مقیم شیراز، ضمن معرفی آنان، اشعاری را که به تکریم، تمجید، توصیف و بیان شخصیت، ویژگی و فضیلت‌های آن حضرت پرداخته‌اند را استخراج و به صورت توصیفی و تحلیلی بیان نماید و در نهایت به نتیجه گیری در این زمینه می‌پردازد.

کلیدواژه‌ها