کارشناس ارشد الهیات( تاریخ و تمدن ملل اسلامی) دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
دوران حکومت تیموریان (772 ق_912 ق) یکی از درخشانترین ادوار تمدن اسلامی و دوران اعتلای هنر و معماری است. معماری تیموری ریشه در معماری دورههای پیشین چون دورهی آل مظفر دارد. سبک اصلی معماری تیموری در محدودهی مثلثی بین سه شهر مشهد، سمرقند و هرات شکوفا شد که بناهای هرات شباهت بیشتری به بناهای خراسان امروز دارد و شاید بتوان آنها را پلی میان ماوراءالنهر و مرکز ایران دانست. در این دوره، معماری از نظر عظمت و غنای تزئینات به شکوفایی کم‌سابقه‌ای دست یافت که در ابنیهای چون مدرسه غیاثیه خرگرد، مدرسه دودر، مسجد گوهرشاد و بیبی خانوم قابل مشاهده هستند. مساجد و مدارس ساختهشده با ویژگیهای منحصربه‌فردی همچون قامت و بلندی ایوانها، رنگ لاجوردی که بیشتر در گنبدها بکار می‌رفت و... از دیگر آثار به‌جای مانده از گذشته متمایز میگردند. در این پژوهش به روش کتابخانهای و شیوه توصیفی- تحلیلی به شناخت معماری مساجد و مدارس دورهی تیموری پرداخته شده است.
)